Bugün Stephen Covey’in “Etkili İnsanların Yedi Alışkanlığı” kitabında yer alan “proaktif davranış geliştirme” kavramından bahsetmek istiyorum. Bakın proaktif – reaktif neymiş, nasılmış?
Genelde nasıl bir ruh hali içinde olduğumuzu bilmeyiz, “eh işte / şöyle böyle / idare eder”izdir. Ama o halin tam adını koymakta zorlanırız. Neler düşünür, neler hissederiz? Düşüncelerimiz daldan dala mı atlar, yoksa bir yere demir atar ve hiç kıpırdamaz mı? Velhasıl, kendimizin farkında mıyız?
Kendinin farkında olmak ne demektir? Duygularıma, düşüncelerime, davranışlarıma, içinde bulunduğum hale tepeden 3. bir gözle bakmayı başarabilmek.. Peki bunu başardığımda ne olur? Olanı olduğu gibi görüp, çevremden gelen uyaranlara karşı vereceğim bilinçli bir yanıt seçebilirim. Yani? Yani, yaptığımın sorumluluğunu alırım, çünkü bundan ben de etkileniyorum, karşımdaki insanlar da..
Peki sorumlu bir davranışın özü nedir? Özgür irademizle, hayal gücümüzle, sezgilerimizle, birşeyleri yaratma yeteneğimizle, vicdanımızla ve farkındalığımızla hareket edip, tüm etkilerden bağımsız olarak düşünüp seçerek bir davranışı eyleme geçirmektir . İşte buna “proaktif davranış” deniyor. Anlık ve düşünmeden tepki göstermek, sonrasında da pişmanlık ve üzüntü yaşamak, “ah, keşke…” ile başlayan cümleler kurmak ise “reaktif davranış”ı tanımlıyor.
Sıkıntının varlığını kabul edip, olaylar arasındaki bağlantıları görüp, dersimizi alıp, geçmişten bağımsızlaşıp yola devam etme sürecini düşünelim. Hani hedefe ulaşma yolunda ilerlerken yaşadığımız süreç. Bu tam da proaktif davranış tanımına uymuyor mu? 🙂
Reaktif |
Proaktif |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Hayatınızı;
* anlık kararlarla reaksiyon vererek değil,
* düşünerek, seçerek ve kendi içsel özgürlüğünüze dayanarak verdiğiniz kararlarla yaşadığınızda,
inanın herşey daha kolay oluyor.. Ve sizi daha çok mutlu ediyor..
Yine söylemek istiyorum: Hayat sizin hayatınız; hayatınızın sorumluluğunu alın, hayatınızı başkasına teslim etmeyin. Gaz pedalı ayağınızın altında, hadi basın artık!..
Sevgimle kucaklarım.
1 Comment
Kendimizi eğitmeliyiz 🙂 Ben bazen özellikle bazı konularda ani patlamalar yaparım aslında..ama eskisi kadar kontrolsüz değilim şükür..