İletişim hayatımızın her alanında önemli..Hele de ikili ilişkilerde daha bir önem kazanıyor, hatta ilişkinin gidişatını bile değiştirebiliyor.
Genelde anlaşılmadığımızdan yakınırız ama acaba yeterince açık ve net bir şekilde anlatabiliyor muyuz kendimizi? “Kocam beni anlamıyor, patronum beni anlamıyor, annem beni anlamıyor” derken hiç diğer tarafa geçip “ben onları anlıyor muyum?” diye soruyor muyuz kendimize?
İletişim hakkında onlarca kitap var piyasada, eminim ihtiyaç duydğunuzda alıp okuyorsunuz, ya da iletişim eğitimlerine gidiyorsunuz. Bense biraz özet yapayım, ipuçlarını maddeleştireyim istedim.
Önce yapılmayacaklara bir bakalım:
- Suçlayıcı, yargılayıcı bir dille başlamayın, hele “SEN beni delirtiyorsun!” gibi SEN’li cümleler hiç kurmayın. Bu karşı taraf açısından tam bir saldırı halidir, doğal olarak o da savaş boyalarını sürer ve savunmaya geçer…
- Saygısız bir dil kullanmayın.
- Yüksek bir ses tonuyla konuşmayın, bağırmayın.
- Fiziksel olarak çok yakınında bulunup özel alanına girmeyin.
- Televizyon ya da yüksek sesli müzik gibi dikkatinizi dağıtabilecek şeyler varken iletişime geçmeyin.
- Karşınızdakiyle konuşurken bir yandan da kitap okumaya, bilgisayarda çalışmaya ya da televizyon seyretmeye devam etmeyin.
- Onun ne diyeceğini bilmiyormuş gibi davranın, cümlelerini tamamlamayın.
Gelelim yapılacaklara:
- Konuşmaya bir kompliman ya da övgüyle başlayın. Tatlı dil yılanı deliğinden çıkarır, unutmayın.
- Saygılı bir dille konuşun.
- Yüksek ya da tehditkar değil, normal bir ses tonuyla konuşun.
- Beden diliniz açık olsun. Kollarınızı kavuşturmayın, rahat bir duruşunuz olsun ve göz kontağı kurun ama gözlerinizi de rahatsız edici şekilde karşıdakinin gözlerine dikmeyin.
- Rahatsız edilmeyeceğiniz sakin bir ortamda konuşun.
Peki bunları neden mi yapmalıyız, devamı haftaya 🙂
Sevgimle kucaklarım…
1 Comment
TEŞ.EDERİM ÇİĞDEMCİM………SÜPERSİN HER ZAMANKİ GİBİ…ÖPTÜM.